وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اعلام کرد: از بین ۶ منطقه سازمان جهانی بهداشت، منطقه مدیترانه شرقی و از میان ۶۴ کشور گزارش دهنده به سازمان جهانی بهداشت، ایران بالاترین میزان مصرف دارو‌های ضد میکروبی را خود اختصاص داده است.
به گزارش بهداشت نیوز محمدرضا ظفرقندی در پیامی به مناسبت هفته جهانی آگاه سازی از مقاومت میکروبی، با اشاره به اینکه پدیده مقاومت میکروبی یکی از ۱۰ تهدید اصلی سلامت است، حفاظت از اثربخشی دارو‌های ضدمیکروبی را برای نسل آینده وظیفه همگانی، دانست.
وزیر بهداشت در پیام خود نوشت: مقاومت میکروبی (AMR) در سراسر جهان تهدیدی جدی برای توسعه پایدار است و هم اکنون این پدیده تبدیل به بحران اجتماعی-اقتصادی شده که نه تنها سلامت انسان‌ها در هر گروه سنی و هر منطقه از جهان، بلکه سلامت حیوانات و گیاهان، و نیز سلامت و امنیت غذایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و محیط زیست را به محلی برای ذخیره و انتقال باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک تبدیل خواهد کرد.
در پیام محمدرضا ظفرقندی آمده است: پیش بینی می‌شود در فاصله بین سال‌های ۲۰۲۵ و ۲۰۵۰ میلادی، بیش از ۳۹ میلیون مرگ در اثر باکتری‌های مقاوم اتفاق افتد، این رقم با مرگ ۳ انسان در هر دقیقه برابر است. اگر اقدام موثری در این زمینه انجام نشود، در دهه آتی، جهان شاهد ۷.۵ درصد کاهش تولیدات دامی، بین یک تا ۳.۴ تریلیون دلار کاهش تولید ناخالص داخلی (GDP) و سقوط ۲۸ میلیون نفر به زیر خط فقر خواهد بود. این در حالی است که مطالعات نشان داده کاهش ۳۰ درصد مصرف دارو‌های ضدمیکروبی در صنایع دامی منجر به افزایش ۱۴ بیلیون GDP تا سال ۲۰۵۰ خواهد شد.
وزیر بهداشت در این پیام نوشت: مقاومت میکروبی بیشتر بر اثر مصرف بیش از حد یا ناصحیح دارو‌های ضدمیکروبی در انسان یا در صنایع دامداری-کشاورزی ایجاد می‌شود. کمبود زیرساخت‌های لازم برای پیشگیری از انتقال بیماری‌ها نظیر آب سالم و توالت بهداشتی، پوشش ناکافی واکسیناسیون و نیز محدودیت امکانات پیشگیری از انتقال بیماری در مراکز ارائه دهنده خدمات سلامت، باعث گسترش میکروب‌های مقاوم خواهد شد. گسترش میکروب‌های مقاوم باعث شده بسیاری از دارو‌های ضدمیکروبی تاثیر خود را از دست بدهند. این در حالی است که تولید یک آنتی بیوتیک جدید به ۱۰ تا ۱۵ سال زمان و بیش از یک میلیارد دلار هزینه نیاز دارد.
محمدرضا ظفرقندی در پیام خود تاکید کرد: اقدام موثر در این زمینه فقط با رویکرد یکپارچه به سلامت (One Health) در بین سازمان‌های متولی سلامت انسان، حیوان، گیاه و محیط ممکن است. توفیق کشور‌ها در این زمینه نیازمند یک برنامه واحد کشوری با مشارکت همه‌ی وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مرتبط شامل سازمان‌های غیر دولتی و بخش خصوصی است
