زهرا قربانعلی، دانش آموخته و مجری طرح بیان کرد: «بروز بیماری‌های جدید»، «نبود داروی اختصاص یافته برای آن بیماری» و «بیماری‌های نادر» را سه وضعیت مهم برای استفاده از روش‌های جایگزینی دارو نام برد و اظهار کرد: مبتلایان بیماری های نادر به دلیل هزینه‌های اقتصادی بالا امکان استفاده از داروی مناسب را ندارند ضمن آنکه شرایط تحریم، دستیابی آنها را به بعضی از داروها مشکل می‌کند از این رو جایگزینی دارو می‌تواند هدف‌های درمانی جدیدی برای داروهایی که در گذشته جهت سایر بیماری‌ها استفاده می‌شدند، پیش‌بینی کند.
قربانعلی خاطر نشان کرد: از این رو در این پایان‌نامه ما به طور خاص روی بیماری کرونا (کوید-۱۹) و پیش‌بینی داروهای جایگزین برای درمان آن متمرکز شدیم. دلیل این امر کمک به روال انتخاب دارو برای پزشکان در زمان بروز سایر بیماری‌های همه‌گیر در آینده است. به این منظور مدل پیشنهادی ما توانست داروهای مناسبی پیشنهاد دهد که اعتبار آنها از طریق سایر مطالعات و مقالات به اثبات رسیده است.
وی بیان کرد : یکی از جدیدترین یافته‌های این مطالعات استفاده از مجموعه داروهای «گلیپتین» است که برای کنترل بیماری قند خون استفاده می‌شوند ولی پتانسل جایگزینی جهت درمان و کاهش علائم بیماری کوید-۱۹ را دارند.
با توجه به اینکه اطلاعات کمی از وجود روابط درمانی بین داروها و بیماری‌ها موجود است و این محدودیت عملکرد مدل‌های یادگیری را با خطا روبه رو می‌کند، از این رو در این مطالعه فرضیه‌های زیستی مختلفی برای غلبه بر این مشکلات ارائه کردیم.
با اشاره به انتشار ۴ مقاله از این تحقیقات، نوآوری این مقالات را در ارائه فرضیات زیستی جدید، استفاده از شبکه‌های عصبی دوقلو ناهمگون، استفاده از گراف‌های دانش و بررسی گیرنده بودن آنزیم DPP-4 جهت بیماری کرونا نام برد.
وی کاهش ریسک و هزینه نسبت به سایر روش ها را از مزایای رقابتی این طرح ذکر کرد و ادامه داد: با استفاده از این روش می‌توان درمان‌های جدید برای داروهای شناخته شده در هنگامی که بیماری نوظهوری پدید می‌آید و درمان شناخته شده‌ای وجود ندارد، پیشنهاد داد.
